قوز قرنیه

قوز قرنیه یکی از بیماری‌های جدی در چشم

اگر قرنیه چشم به دلیل بیماری، عفونت یا‌ عوامل دیگر دچار آسیب شود، مشکلات ناشی از آن ممکن است از طریق مسدود کردن یا تحریف نوری که وارد چشم می‌شود موجب اختلال در بینایی گردد. قرنیه، لایۀ شفاف خارجی چشم است. قرنیه همراه با صلبیه (سفیدی چشم) به عنوان یک محافظ در برابر ورود گرد و خاک، میکروب و ذرات دیگری که ممکن است به اجزای ظریف چشم آسیب برساند، عمل می‌کند. همچنین قرنیه این قابلیت را دارد که بخشی از اشعۀ ماورای بنفش خورشید را فیلتر کند. قرنیه در بینایی نیز نقش کلیدی ایفا می‌کند. به دلیل شکل خارجی قرنیه، نور وارد شده به چشم شکسته یا خمیده می‌شود. انحنای این لایۀ بیرونی به تعیین میزان تمرکز چشم بر اشیاء دور و نزدیک کمک می‌کند. قوز قرنیه یکی از مشکلاتی است که امکان دارد در هر فردی مشاهده شود. در ادامه، علائم آسیب به قرنیه، عارضه قوز قرنیه و درمان آن توضیح داده شده است.

علائم آسیب به قرنیه

قرنیه می‌تواند به سرعت خود را ترمیم کند به همین دلیل معمولاً پس از آسیب یا عفونت جزئی بهبود می‌یابد. با این حال ممکن است در طول فرآیند درمان علائم زیر بروز کند:

• درد
• دید مبهم
• اشک
• قرمزی
• حساسیت شدید به نور

این علائم ممکن است با دیگر مشکلات چشم نیز رخ دهد که می‌تواند نشان دهندۀ مشکلات جدی‌تری باشد که نیازمند مراقبت‌های ویژه‌ای است. بنابراین بهتر است در صورت مشاهده علائم نامبرده با پزشک خود مشورت کنید.

برخی بیماری‌های قرنیه

کراتیت (Keratit)

کراتیت، التهاب قرنیه بوده که گاهی با عفونت همراه است. این عفونت زمانی ایجاد می‌شود که ویروس، باکتری یا قارچ وارد چشم شده باشد. این میکرو ارگانیسم‌ها ممکن است پس از بروز آسیب‌های سطحی و عمقی موجب عفونت، التهاب و زخم در قرنیه شوند. هر چند غیر رایج است اما این نوع عفونت ممکن است به دلیل استفاده از لنزهای تماسی ایجاد شده باشد.

علائم کراتیت شامل موارد زیر است:

• درد شدید
• دید مبهم
• اشک
• قرمزی
• حساسیت شدید به نور
• ترشحات

کراتوکونوس یا قوز قرنیه (Keratokonus)

انواع مختلفی از مشکلات انحطاطی قرنیه وجود دارد که منجر به مشکلات ساختاری پیشروندۀ قرنیه می‌شود. کراتوکونوس یا قوز قرنیه یک بیماری پیشرونده است که در آن قرنیه نازک شده و تغییر شکل می‌دهد. گاهی در سنین نوجوانی، این بیماری منجر به تغییر انحنای قرنیه و ایجاد انحراف خفیف و شدید در آن می‌شود که به نام آستیگماتیسم همراه با نزدیک بینی شناخته می‌شود. همچنین کراتوکونوس ممکن است منجر به تورم و ایجاد زخم در قرنیه و کاهش بینایی شود.

عوامل ایجاد کننده کراتوکونوس یا قوز قرنیه عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی
• ترومای چشم (به عنوان مثال مالش شدید چشم)
• بیماری‌های چشم همچون رتینیت پیگمنتوزا (Retinitis Pigmentosa – RP)، مشکلات شبکیه در نوزادان نارس (Retinopathy of Prematurity) و کراتوکنژنکتیویت بهاره (Vernal Keratoconjucitivitis) که نوعی حساسیت چشمی مزمن است.
• سایر بیماری‌ها همچون سندرم داون (Down Syndrome)، استخوان‌سازی ناقص (Osteogenesis Imperfecta)، بیماری آدیسون (Addison’s Disease) و بیماری اپتیک ارثی لبر (Leber’s Congenital Amaurosis – LCA).

کراتوکونوس در مراحل ابتدایی با استفاده از عینک و لنزهای تماسی نرم قابل اصلاح است اما هنگامی که بیماری در حال پیشرفت است نیاز به لنزهای تماسی سخت با نفوذپذیری اکسیژن (Rigid Gas Permeable – RGP) خواهد بود. به طور تقریبی در 10 تا 15 درصد از بیماران مبتلا به کراتوکونوس ممکن است نیاز به پیوند قرنیه باشد.

در پیوند قرنیه، یک قرنیۀ اهدایی جایگزین قرنیۀ آسیب دیده می‌شود. این عمل در 90 درصد بیماران مبتلا به کراتوکونوس پیشرفته با موفقیت انجام می‌شود. حتی پس از عمل پیوند، به احتمال زیاد بیمار برای دید کامل نیاز به عینک و لنزهای تماسی خواهد داشت.