بیماری چشمی را به علت عوارض خطرناک آن نباید نادیده گرفت و لازم است برای درمان هر چه سریعتر آن اقدام نمود. در ادامه، به برخی از انواع بیماری چشمی اشاره میکنیم.
چشم همانند دوربین عکاسی دارای یک عدسی است که نور را بر روی شبکیه چشم که در پشت چشم قرار گرفته است، متمرکز میکند. عدسی چشم ممکن است کدر شود که در نتیجه آن بینایی فرد بسیار محدود میگردد و باعث میشود که خواندن یا رانندگی کردن به خصوص در شب برای فرد بسیار سخت باشد. این وضعیت به عنوان بیماری آب مروارید شناخته میشود. با پیشرفت بیماری آب مروارید ممکن است فرد توانایی تشخیص چهره افراد از راه دور یا خواندن تابلوهای خیابان را از دست دهد.
محققین بر این باورند که بیماری چشمی آب مروارید با افزایش سن پیشرفت میکند. در جراحی آب مروارید، عدسی جدیدی به جای عدسی کدر شده جایگزین میشود. جراحی آب مروارید از شایعترین عملهای چشم است که بدون بیهوشی انجام میگیرد. با استفاده از روشهای نوین جراحی نیز دوره نقاهت بیمار بسیار کوتاه میشود. تروما یا وارد شدن ضربه به چشم، التهاب در چشم یا سایر عوامل مانند دیابت باعث پیشرفت آب مروارید در فرد میشوند.
ماکولا در بخش کوچک مرکزی شبکیه قرار دارد که مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی کردن لازم است. تخریب ماکولا یا لکه زرد عامل اصلی نابینایی در سنین بالای ۶۰ سال است. دژنراسیون یا تخریب ماکولا دو نوع دارد. نوع خشک یا آتروفیک که بسیار شایع بوده و ناشی از پیری و نازک شدن ماکولا است. نوع دیگر آن مرطوب است که میتواند باعث آسیب دیدگی شدید به چشم شود زیرا در این نوع از بیماری به دلیل رشد غیر طبیعی عروق خونی در زیر شبکیه، احتمال نشت خون و مایع وجود دارد.
علاوه بر سن، عوامل دیگری مانند سابقه خانوادگی، سیگار کشیدن و فشار خون بالا میتواند منجر به تخریب ماکولا شود.
زمانی که شبکیه چشم (بافت گیرنده و حساس به نور در پشت چشم) از سایر بافتهای چشم جدا شود، وضعیت بسیار جدی و خطرناکی به وجود میآید که میتواند بینایی فرد را به طور موقت از بین ببرد، دید فرد تار شود و علائمی همچون افزایش جرقههای نور و بدتر شدن میدان دید محیطی ایجاد گردد که در این حالت فرد احساس میکند پرده یا سایهای روی چشمانش را پوشانده است. بیماری چشمی جدا شدگی پرده شبکیه مشکل بسیار مهمی تلقی میشود زیرا در صورت عدم درمان، تقریباً در همه موارد منجر به کوری خواهد شد.
بیماری چشمی گلوکوم یک بیماری مربوط به عصب بینایی است که اطلاعات را از شبکیه به مغز میفرستد. معمولاً افراد مبتلا به آب سیاه علائمی ندارند. بیماری چشمی آب سیاه با بررسی افزایش فشار چشم و تغییرات ظاهری عصب داخل چشم که از رایجترین عوامل ابتلا به این بیماری است، تشخیص داده میشود. در صورت ابتلا به آب سیاه، ظاهر عصب داخل چشم تغییر میکند زیرا بخشهایی از آن از بین رفته است. با گذشت زمان، تخریب بافت عصب قابل مشاهده است. افزایش سن، سابقه خانودگی و مصرف برخی از داروهای استروئیدی که باعث افزایش فشار داخل چشم میشوند، از دیگر ریسک فاکتورهای ابتلا به آب سیاه هستند.
بسیاری از بیماریهای چشمی بدون معاینه کامل قابل تشخیص نیستند. اگر تا به حال معاینه چشم را انجام ندادهاید یا اگر دید شما تغییر کرده است، بهتر است به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. با انجام معاینات چشم و تشخیص زود هنگام بیماریهای خطرناک چشم میتوان با درمان به موقع از بروز خطرات جدی آنها جلوگیری کرد.
اگر میخواهید در رابطه با آب مروارید بیشتر بدانید روی لینک آن کلیک کنید. همچنین میتوانید برای مشاوره تخصصی با ما تماس بگیرید